شکر بسیار شیرین و خوشمزه است، اما مثل بیشتر خوردنی‌های خوشمزه سالم نیست. با این حال مصرف جهانی قند و شکر به صورت چشمگیری رو به افزایش است. چند واقعیت راجع به شکر که البته دوست نداریم بدانیم!
شکر چاق کننده است
شکر دو تا پنج برابر بیشتر از نشاسته در بدن چربی تولید می‌کند. به این مفهوم که ما با خوردن شکر دقیقاً سلول‌های چربی را تقویت می‌کنیم. علاوه بر آن، فروکتوز موجود در شکر وارد چرخه متابولیسم در کبد شده و احتمال ایجاد چربی کبد را افزایش می‌دهد. در نهایت شکر باعث مقاومت به انسولین و بروز دیابت نوع ۲ خواهد شد.
شکر می‌تواند اعتیادآور باشد
مغز افرادی که اضافه وزن دارند در برابر شکر مانند الکل و دیگر مواد اعتیاد آور عکس العمل نشان می‌دهد. خودتان آزمایش کنید: برای ده روز از مصرف نوشیدنی‌ها و خوردنی‌های دارای شکر پرهیز کنید. اگر پس از یک تا دو روز دچار سردردی و کج‌خلقی شدید یا اشتهای‌تان به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های شیرین زیاد شد، این امر نشان می‌دهد که به شکر معتاد هستید.
شکر فلورای روده را نابود می‌کند
فلورای روده به روده در عمل هضم غذا کمک کرده و جهاز هاضمه را در مقابل باکتری‌های مضر حفاظت می‌کند. به هر اندازه که شکر زیاد به روده‌ها برسد، به همان اندازه باکتری‌های مضر در روده بیشتر می‌شوند. قارچ‌ها و انگل‌ها عاشق شکر هستند. شکر همچنین موجب بروز نفخ، یبوست و اسهال می‌شود.
شکر سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند
خوردن زیاد شکر سیستم ایمنی بدن را در مبارزه با عوامل بیماری‌زا ضعیف می‌کند. اندکی بعد از مصرف شکر، سیستم ایمنی بدن ۴۰ درصد ضعیف می‌شود. گذشته از این، شکر ویتامین C را از بدن می‌گیرد؛ ویتامینی که گلبول‌های سفید خون برای مبارزه با باکتری‌ها به آن نیاز دارند. شکر همچنین احتمال بروز عفونت را در بدن زیاد می‌کند
شکر خطر ابتلا به سرطان را بالا می‌برد
سلول‌های توموری برای تکثر به قند زیادی نیاز دارند. یک تیم بین‌المللی دانشمندان در دانشگاه پزشکی هاروارد تحت نظارت پروفسور لوئیس کنتلی مشغول تحقیق در این زمینه است که شکر چه نقشی در شکل‌گیری سلول‌های سرطانی دارد. کنتلی احتمال می‌دهد که در بسیاری موارد، استفاده زیاد شکر باعث سرطان می‌شود. او توصیه می‌کند که مصرف قند و شکر تا حد ممکن کم شود.
شکر باعث پیری زودرس می‌شود
دلیل این که شکر باعث پیری زودرس می‌شود، در گلیکاسیون یا واکنش غیرآنزیمی قندها با پروتئین‌ها نهفته است. نتیجه آنکه مولکول‌های شکر به رشته‌های کلاژن (فراوانترین پروتئین بدن) می‌چسبند و موجب سفت شدن بافت این رشته‌ها می‌شوند. به این ترتیب رشته‌های کلاژن قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند. این وضعیت موجب می‌شود تا انتقال مواد سمی با اختلال انجام گیرد و پیر شدن سلول‌ها سرعت بیشتری یابد.
شکر انسان را تهاجمی می‌کند
آن‌هایی که بیش از اندازه شکر و قند مصرف می‌کنند، گرایش زیادی به رفتارهای تهاجمی دارند. مشخص شده است که شکر در بروز اختلال کم‌توجهی− بیش‌فعالی (ADHD) در کودکان نیز تاثیر دارد. چنانچه مصرف قند و شکر در کودکان بالا باشد، آنها با مشکل عدم تمرکز روبرو خواهند شد.
شکر خطر ابتلا به آلزایمر را نیز بالا می‌برد
تحقیقات نشان می‌دهند که استفاده زیاد قند و شکر خطر ابتلا به آلزایمر را نیز افزایش می‌دهد. یک تحقیق در سال ۲۰۱۳ نشان داد که مقاومت به انسولین و بالا بودن قند خون (عوارض جانبی معمول دیابت) ارتباط مستقیمی با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی از جمله آلزایمر دارد.
